Ode aan het kantoorleven

Robin Kemme

He Nicky,

Ik snif.

Ben ik eindelijk buiten, heb ik een loopneus. Die heb ik altijd als ik in de wind loop, maar nu voelt het verdacht. In Albert Heijn hou ik afstand en koop ik wat ik nodig heb. Thuis weer achter de laptop. Drie meetings om alles bij elkaar te krijgen. Een pitchpresentatie waarbij het pas na collectieve paniek lukt om het scherm te delen. En de continu hamerende vraag hoe ik even snel iets tegen iemand aan kan houden, wie heeft er tijd?

Wat mis ik nu toch het kantoorleven waaraan ik een hekel heb. Het maandagochtendoverleg. De lunchtafel die meteen vol is. De oeverloze verhalen over de eerste woordjes van kleine kinderen. De te lange kick-off meetings terwijl je eigenlijk gewoon meteen wilt beginnen. Het bijpraatje dat verwordt tot een discussie over de bedrijfsstrategie.

De pas die je in de lift tegen een ontvanger moet drukken voordat je naar boven kunt en die eigenlijk nooit meteen werkt waardoor het voelt alsof je in een goedkoop hotelletje in Marbella bent beland. Post-it’s die van de muur vallen. Het alarmsysteem dat je met angst en beven uitschakelt omdat ooit — in Amsterdam — het alarm keihard afging en aanbleef omdat de centrale je naam en code ook niet herkende. De niet directief bedoelde directieve aanwijzingen. De soms ranzige R&B terwijl je net vastzit in een halsstarrig strategiedocument. De portier die je opgewekte goeiemorgen beantwoordt met een verbaasde blik.

De afkortingen en namen als VVV, het MAMO, de Woody en de Biggy, KamerAmsterdamBibliotheek, NBT, parkeerplaats13. Dat we wat in de agenda schieten, even bilateraal gaan, het rond maken, uitdiepen en doordenken en uitzetten in een customer journey. Het besef dat je je afreageert op iemand met een koptelefoon op die toch niks hoort. De draaideur die abrupt stopt, net als je er haastig instapt. De WC-bril die je het liefst voor altijd op afstand houdt.

Ik mis het allemaal.

Snif.

Het zal mijn loopneus wel zijn.

Groet!

Robin

Robin is Creative Lead bij Fabrique. Lees nu ook het antwoord op deze brief van collega copywriter & projectleider Nicky.